We vertrekken weer en gaan met de ferry naar Sardinie. We gaan met een gesplitste groep want de ferry is niet zo groot. Wij gaan met de tweede groep en er gebeurt natuurlijk weer wat. Een van de reizigers was opgesloten in zijn camper want hij werd rondom geblokkeerd en kon zijn deur niet meer open krijgen. Voordat je een Italiaan zover krijgt dat hij begrijpt wat je bedoelt moet je hem er met de oren bijslepen. Voordat hij mee wilde was hij constant aan het beweren en bezweren dat er geen mensen in de camper mochten blijven, maar toen hij eindelijk het probleem zag was zijn reactie: ga maar lekker slapen. Op ons argument naar onze collega toe dat er toch niet voldoende plaats was in de reddingssloepen wilde deze niet ingaan. De oplossing was: alle blauwe overalls werden bij elkaar geroepen en een personenauto die de deur blokkeerde werd met vereende krachten opzij geschoven. Probleem opgelost.
We ontwaken met een zonnige blauwe hemel met flink wat wind. Deze wind vergezeld ons nu al enkel weken waardoor de temperatuur nog wel wat achterblijft. De camping ligt aan een rivier maar aan de overkant van deze rivier ligt een strook duinen en de zee. Met een bootje van de camping wordt een veerdienst onderhouden en in ca. 5 minuten sta je aan de ander kant en loop je langs de zee.
De ingang van de laatste camping op Corsica
Daar komt de veerboot
De Moby-line
De campers op de kade
Corsica verdwijnt
Planten en bloemen aan het strand
De ruige zee
De rustige rivier
Het pontje van de camping
Bloemen lang de weg
Een poging ondernomen om naar Castel Sardo te fietsen maar dat hebben we maar afgeblazen want er zaten zoveel hellingen in het parkoers van 15 kilometer dat we dat maar overlaten aan de profwielrenners. De volgende keer gaan we gewoon met de bus.
We zijn nu een paar dagen in Sardinie, er is echt een verschil met Corsica, niet alleen de ruigte van de bergen maar ook de inwoners zijn anders, niet zo nors. Het landschap is veel glooiender en op veel meer plaatsen bewerkt.