Ger's Reisverslagen

Marokko winter 2016

Tafraout - Guelmim

maandag 25 januari

Naar Guelmim. De route naar het zuiden gaat in eerste instantie nog over bergwegen maar langzaamaan verlaten we de Anti-Atlas en komen in grote vlakten terecht. De intensiteit van het verkeer neemt steeds meer af en de laatste 30 km komen we maar enkele tegenliggers tegen. Voordat we naar de camping gaan, gaan we eerst de Marjane bezoeken. Dit is een supermarkt keten waar je alles kunt krijgen wat je niet in de normale winkeltjes vindt. Een jaar geleden was er zelfs alcohol te koop wat nu niet meer zo is, waarschijnlijk onder druk van de geestelijkheid.
De camping waar we terecht komen is klein (18 plaatsen) maar we worden hartelijk ontvangen. De camping ligt in een grote oase die bestaat uit allerlei nederzettingen en buurtjes, allen met moskee.
Twee van onze reisgenoot-stellen reizen over het algemeen samen. Op deze tocht krijgt er een een lekke band. Samen het wiel eraf halen wat met de bijgeleverde gereedschappen niet lukt omdat deze al tekenen van slijtage en gebruik vertonen. En dat bij een splinternieuwe camper. Uiteindelijk lukt het en ze arriveren een uurtje later dan verwacht.
De plaats waar we nu zijn is de meest zuidelijke die we bezoeken. We zijn nu ongeveer 3000 km hemelsbreed van huis.

dinsdag 26 januari

Deze dag blijven we op de camping en gaan gezamenlijk naar het Kasbah-museum. Hier wordt alles uitgelegd over werktuigen en gereedschappen die door de woestijn nomaden werden gebruikt op hun tochten door de woestijn. Ook de bouwwijze van de lemen muren en woningen worden hier getoond. Natuurlijk moeten we na afloop thee drinken in een echte nomadentent en worden er allerlei authentieke handgemaakte voorwerpen te koop aangeboden. Gelukkig zijn deze mensen niet opdringerig en reageren ze pas als je belangstelling toont. Dat is voor zover we meemaken bijna overal zo in Marokko.
In de oase liggen overal betonnen goten die het water verdelen over de verschillende stukken grond. Als er een ander kanaal in gebruik wordt genomen wordt met stenen en leem het andere dichtgemaakt. Als leem nat wordt dan gaat er echt geen water meer doorheen. Dat zien we ook in de omgeving, grote gebieden waar de leemgrond kurkdroog en volledig vlak is met af en toe een klein struikje. Als het dan veel regent gaat bijna al het water naar de al uitgesleten rivierbeddingen en stroomt linea recta naar zee. Daar waar de bedding wat vlakker is of als er een bron voorhanden is ontstaat dan de oase.
In de middag gaan de mannen per fiets op weg naar een van de bronnen van deze oase. Als we daar zijn kijken we of het mogelijk is daar een nachtje door te brengen en een goede aanrijroute te vinden, want het asfalt is hier niet meer aanwezig. Dat lukt en de dames zijn direct overtuigd.

woensdag 27 januari

In de morgen wordt de gerepareerde band weer op de auto gelegd (de reparatie, verzorgd door de eigenaar van de camping en het vervoer naar en van Guelmim door een taxi, kostte 10 euro en een flesje bier).
Tegen de middag gaan we dan op weg naar de bron. De omgeving is vrijwel vlak en de bedding waar de bron in stroomt ligt laag zodat je praktisch over de palmen heen kijkt. In de zon die genadeloos brandt is het heet en in de schaduw van de campers is het lekker fris. Af en toe steekt er een flinke windvlaag op zomaar uit het niets en ook de richting is niet te voorspellen. De wind is soms zo sterk dat hij zandverstuivingen veroorzaakt.
Als we midden in de nacht naar buiten gaan zie je slechts van twee plaatsen wat licht komen, het dorp waar we vandaan zijn gekomen en de straatlantaarns van een plaatsje op ongeveer 15 km afstand. De rest is geheel donker en de sterren staan dus in volle glorie te twinkelen.