We blijven een dagje in Sidi Ifni. Het is geen plaats waar je lang wilt blijven want het is alles vergane glorie. Het diner waar we in de avond op worden getrakteerd is echter uitstekend. We worden ook nog muzikaal onderhouden door een duo wat liedjes speelt uit de jaren 60 en 70 echter het tempo was dat van een 33 toeren-plaat ipv de normale 45 toeren.
We reizen nu naar het noorden, naar Imi Ouadar waar we op een grote camping staan. Deze plaats is bevolkt door overwinteraars waarvan 80% Frans is. Afstand ca. 200 km waarvan een gedeelte dwars door de stad Agadir.
Op weg naar Agadir, de stad die in 1960 door een aardbeving volledig is verwoest waarbij ca 15000 doden zijn gevallen en evenzoveel gewonden. De stad is herbouwd ongeveer 1,5 km naar het noorden en is dus erg modern. Onderweg bekijken we een zeer groot nieuwbouwproject met grote aantallen woningen. Ook een oude vesting wordt bezocht waarvan eigenlijk alleen de poort en enkele delen van de muur nog intact zijn. De rest is ingestort tijdens de eerder genoemde aardbeving. Tijd voor koffie en een bezoek aan de souk die grotendeels overdekt en immens groot is. We waren er ruim een uur maar zelfs in drie uur heb je alle straatjes nog niet gezien. Dan naar de boulevard voor een lunch en dan weer naar de camping.
Op de camping is het een echte klussendag. De zon schijnt uitbundig, de temperatuur is ca 22 graden en iedereen is de camper aan het luchten en poetsen. Ook komen er diverse Marokkanen langs die hun diensten aanbieden. Er worden schilderingen gemaakt op de campers, reparaties worden uitgevoerd (wegwerken van krassen ed, daarbij worden in de open lucht onderdelen gewoon overgespoten), stofferingen worden aangepast (het korter maken van een kussen werd aangenomen voor 120 Dirham = ca 11 euro) en onderdelen voor de luifels zoals sunblockers en zijwanden worden op maat gemaakt. Ook de kapper en de tandarts worden bezocht. Een van de deelnemers liet zich zelfs een gebitsprothese aanmeten. Om 16.00 uur worden de verjaardagen van de deelnemers gevierd, gevolgd door een Europees diner. Omdat er geen alcoholische drank te koop is worden de flessen wijn meegenomen naar het diner, in veel gevallen is dat heel normaal hier. In de grotere hotels is drank wel te verkrijgen maar mag alleen verkocht worden aan buitenlanders. Bij het restaurant waar het bij ons om ging was het toegestaan alcohol te drinken maar mocht het niet verkocht worden dus de flessen moesten worden meegnomen maar niet op tafel worden gezet maar op de grond.
Vandaag naar een plaats waar diverse fossielen zijn te vinden. Een prettige wandeling van 2 uur met een koffiepauze bij “chez Ria” een Marokkaanse vrouw die alleen een tentje runt met koffie, thee en versnaperingen.
De rit naar Essouira kent weinig hoogtepunten, lengte ca 150 km. Het is landschappelijk gewoon mooi om dan weer langs de oceaan te rijden en dan weer 500 meter omhoog te gaan naar het binnenland. Wat hier in het landschap overheerst zijn de argan-bomen, ruige gedrongen bomen die niet hoger worden dan 6 meter. De bomen zitten vaak vol met duizenden noten waar de olie uit wordt geperst die voor cosmetica en voor dressing kan worden gebruikt. Ook de geiten zijn gek op deze vruchten en klimmen tot hoog die bomen in. Het vreemde is dat deze bomen alleen in deze streek voorkomen en verder nergens op de aarde. Door deze zeldzaamheid is de boom dan ook beschermd en mag niet worden gesnoeid of gekapt. Door de plaatselijke bevolking worden de noten gepeld en de olie eruit gewonnen. Vaak doen coöperaties van vrouwen dit werk.
We worden met busjes afgezet bij de haven van Essouira. De haven ligt vol met boten want het is op zee zo ruig dat er niet door de vissers wordt uitgevaren. Toch is het een drukte van belang. Er wordt nog steeds vis in allerlei gedaanten van kleine sardientjes tot woest uitziende roofvissen verkocht. Op de werf worden boten gebouwd en onderhouden. De zon schijnt uitbundig en er staat ook een frisse wind maar het is heerlijk om na een bezoek aan de haven op het grote plein een paar bakken koffie te drinken. De temperaturen in Essouira worden door die wind en de ligging aan zee niet lager dan 15 graden in de winter en niet hoger dan 25 in de zomer. Dat is tenminste een heerlijk klimaat. Na de koffie lopen we de binnenstad in met zijn smalle straatjes en de vele souvenierverkopers. Houtsnijwerk te kust en te keur want daar zijn ze hier specialist in.
We rijden terug naar Marrakesh (190 km) en staan weer op dezelfde camping als een paar weken geleden. Een bezoek aan de stad zit er nu niet in maar we gaan van hieraf de Hoge Atlas over naar het woestijngebied in het zuidelijke deel van Marokko.
Onderweg dicht bij de kust een voor ons onbekende vogel. Heftig pikkend. Na enige tijd kwam er ook een tweede
De camping onder aan de clif van ca 70 meter hoog
Naar Agadir kwamen we deze drommedaris met jong tegen. De kleine kon nog amper op zijn poten staan
De visserhaven van Agadir met op de voorgrond de werf waar de boten worden gebouwd
In de souk waar echt alles te koop is
Een stalletje voor het fruit
Presenteren van het fruit kunnen de Marokkanen wel
De kippen staan klaar, kopen.. en ter plaatse worden ze geslacht
Een van de schilderingen van de kunstenaar op onze klussendag
Een gedeelte van de 260 hapjes voor het vieren van de verjaardagen
Een fossiel tijdens de wandeling naar de vallei waar deze voorkomen
Arganboom en cactussen
Arganbomen en ezel
Arganboom met vruchten (als je goed kijkt)
Doortocht door een klein stadje, er is toevallig geen markt
Standplaats op de savanne
Een gedeelte van de vissersvloot in Essouira
Werf, vishandelaren en drukte
De beschermpier bij de haven. We zijn niet tot het eind gegaan want de golven sloegen over de pier heen
We weten wel hoe deze heet
Een van de Portugese torens en de visser die hun tijd uitzitten
Een specialiteitenwinkel met speciale specerijen
Een gedeelte van het interieur van de damesafdeling in een van de synagogen
Op de vierde verdieping een heerlijk terras met prachtig uitzicht en goed eten
Het uitgestrekte strand van Essouira een van de mooiste van Marokko