Sanjiang en Longsheng

Dag 11: donderdag 22 juli

De aankomst was in, naar wij dachten, Sanjiang om 4:20 uur. Net als de Chinezen gewacht tot het licht werd, waarbij we daarna zagen dat rond het station maar een paar huizen stonden. Gelijk de Taxibus via Sanjiang (20 min verderop) naar Chengyang. Dit kleine dorpje met Chinezen van de Dong-minderheid is heerlijk rustig. We gaan even een paar dagen op adem komen en genieten van de omgeving met rijstvelden en boerendorpjes. Ondertussen is het bloedje warm en hebben we gelukkig erg weinig regen gehad.

Dag 12: vrijdag 23 juli

We hebben onszelf op de relax-stand gezet en eerlijk gezegd is dat heerlijk!

Het kleine dorpje Chengyang brengt rust en kalmte. Ook de mensen lijken hier veel rustiger dan de mensen in de andere gebieden waar we zijn geweest. Uitgeslapen met op de achtergrond alleen het geluid van een kabbelend bergbeekje en vogels. Vervolgens een (berg)wandeling gemaakt door en langs 7 dorpen van de Dong-minderheid. Het lijkt net of het leven hier een aantal decennia heeft stilgestaan (behalve de schotels voor tv-ontvangst). Alle boeren oogsten een deel van de rijst en planten nieuwe. Sommigen ploegen het land met behulp van de beste machine die er bestaat: de os.

De mensen zijn ontzettend gastvrij. Tijdens de wandeling kregen we door een boer thee en door een heel gezin eten aangeboden (terwijl zij de hele dag hard aan het werk zijn op het land en wij zo stom zijn om op het heetste moment van de dag een wandeling te gaan maken!). Van iedereen die we groeten, krijgen we direct een groet en brede lach terug. De kinderen leren Engels, maar meer dan 'hello' is het niet (ons Chinees niet meer dan 'nihou', dus enorme gesprekken worden helaas niet gevoerd) Wanneer we het Chinees niet verstaan, schrijven ze gelukkig het woord in Chinees karakters op, waardoor wij het natuurlijk meteen begrijpen :-)

De bus terug is gewoon je hand opsteken wanneer er iets op 4 of 3 wielen toeterend voorbij rijdt.

's Avonds (net als de avond ervoor) 'met de pot' meegegeten in het hostel (we zijn hier de enigen). Smullen! Net op tijd klaar met eten, want even later viel de stroom in het hele dorp uit. Bij kaarslicht biertje gedronken, wat dan weer romantischer is dan bij TL-licht.

Dag 13: zaterdag 24 juli

Een erg mooie (maar hobbelige) busreis naar Longsheng, 2 uur rijden vanaf Sanjiang. Vandaag een beetje het stadje bekeken met de (volgens Lonely Planet) leuke avondmarkt en geprobeerd om muggenspul te kopen (muggenprikstand: Emile = 0, Esther = 64 en die laatste wordt het zo langzamerhand zat), morgen willen we naar de bergen met rijstterrassen (tot 800 m hoog).

Inmiddels moeten er legio foto's van ons in China rondzwerven, want we moeten elke dag wel een keer poseren... Blijkbaar zijn 'westerlingen' nog steeds een rariteit hier.

Dag 14: zondag 25 juli

Ondanks dat we in een guesthouse zaten waarvan de eigenares een lerares Engels was, bracht de leerling die het hotel runde ons keer op keer in verwarring. (de ene keer stopte de bus bij een boom, daarna reed 'ie niet meer en tenslotte wist ze het zelf niet meer) Gewapend met onze Lonely Planet zelf dus maar weer uitgezocht... (toen we weggingen uit Longsheng vond ze ons inmiddels ook niet meer zo aardig, want zoals het een lompe Hollander betaamd, had Emile het voor elkaar gekregen om twee keer de sleutel van de kamer in het slot te breken). Met de bus naar Ping An gegaan, de plek van de Dragon Bone's Terrasses. Wandeling van 2 uur gemaakt onder de brandende zon langs prachtige rijstvelden op redelijk steile hellingen. Erg mooi om ook die waterhuishouding te zien.

's Avonds hebben we een biertje gedronken in het park, op (blijkbaar) de plek waar alle oudjes samendrongen. We waren wederom een bezienswaardigheid en we moesten verschillende handen schudden. Een aantal waren erg gecharmeerd van Emile's harige benen ;-) Je moet je voorstellen dat we met z'n tweeën op een bankje zitten en er op een meter afstand 20 (niet overdreven) bejaarden over ons zitten te kletsen (en glimlachen). Sommigen proberen een praatje aan te knopen, maar dat strandt al snel door de taal-barrière.

Op de avondmarkt hebben we overigens gezien hoe ze kippen en eenden afmaken. Ze doen dit door de halsslagader door te snijden en vervolgens worden ze in een ton gegooid totdat ze langzaam doodbloeden... Brrr...