IJsland 2016
Skaftafell - Kirkjubaeklaustur
Maandag 11 juli 2016
We gaan weer vroeg uit de veren. Om 9.00 uur moeten we bij de eigenaar(boer) zijn die ons naar het vogeleiland Ingolshofdi gaat brengen. Ingolshofdi is een natuurreservaat, een uit de vlakke omgeving oprijzende rotsplateau tot 70 meter hoog met steile rotsen waar vele vogels broeden. Op een grote kar, getrokken door een zware tractor, gaan we door de vlakte en het water naar het plateau toe. Het is een afstand van ruim 5 km die te voet praktisch niet te doen is omdat je door vrij diepe en modderige stromen moet. Het water hiervan komt van de gletsjers en loopt via het strand naar zee.
Aangekomen bij het plateau moeten we een helling van zwart zand oplopen om boven te komen.
De rotsen waar de vogels broeden zijn aan de zeekant dus we kruisen het plateau en komen onderweg diverse malen de ‘grote rover’ tegen, een grote grijze meeuw die hier in het gras nestelt. Als je dicht bij zijn nest of jongen komt maken ze forse schijnaanvallen dus de stokken werden omhooggestoken om ze af te weren. We vinden een nest met een ei en een jong wat pas is uitgekomen. De moeder valt niet aan maar blijft op korte afstand de zaak bekijken. Op het plateau is ook een reddingshuisje opgericht voor eventueel gestrande vissers die hier een veilig en vooral warm heenkomen kunnen zoeken als ze in problemen zijn geraakt. Een vuurtoren en een baken voor de luchtvaart maken de zaak compleet.
Op de rots staat een gedenkteken wegens het feit dat hier in 874 de eerste Viking heeft gewoond die zich later in de omgeving van het huidige Reykjavik heeft gevestigd.
Natuurlijk op zoek naar de puffins oftewel de papagaaiduikers. Vele vliegen rond met een korte snelle vleugelslag. Een beetje vergelijkbaar met de vleugelslag van de eend. Voordat ze landen op de rots maken ze eerst een flink aantal rondjes met de snavel vol kleine visjes. Om ze mooi zittend op de foto te krijgen moet je veel geduld hebben en langzaam langs de klifrand de plekjes opzoeken waar ze zitten.
Als we ongeveer op weg zijn naar de boerenkar om weer terug te keren, komt er een grote rover met een ei in de snavel aanvliegen en landt in het gras. Meten komt de tweede vogel aangevlogen en samen beginnen ze het ei kapot te pikken en de inhoud te eten. Als wij dichterbij komen krijgen we direct te maken met schijnaanvallen, maar na een paar keer geven ze het op en gaan van een afstand zitten toekijken. Volgens onze gids is dit een paartje dat al 25 jaar hier zit (de vogels kunnen 40 jaar oud worden). Als we allemaal zijn weggelopen blijven de twee nog steeds op een afstand van het ei zitten en maken geen aanstalte om hun ontbijt voort te zetten, wat je wel zou verwachten.
We gaan weer op weg naar de volgende pleisterplaats, genaamd Kirkjubaejarklaustur. Onderweg nog een monument en een smalle waterval. Aan het einde van de reis een leuke kloof waar je na een slechte weg een mooie wandeling kon maken. De camping klein maar netjes en wel nat door de flinke regenbuien die we te verwerken krijgen.
Ik heb mijn wagen volgeladen
Water en zwart zand
Over het zwarte duin naar boven
Uitleg door onze boer
Het kuiken van de grote rover
Het tweede ei wat nog net niet is uitgekomen
De moeder van het ei en het kuiken
De puffin met de visjes voor de jongen
Twee puffins bij hun nest
De poserende puffin (of papagaaiduiker)
Er zijn niet allen puffins op de klif
De afdaling
Bijna aan het einde van de excursie
De uitgestrektheid van de spoelzand vlakten
Na 60 km door de spoelzandvlakte ontmoeten we weer bergen
De slanke waterval
De mooie kloof
Bij het begin van de kloof een paar samenkomende riviertjes