Ger's Reisverslagen

Marokko winter / voorjaar 2018

Skoura - Tinghir - Merzouga

Maandag 19 maart 2018

Vandaag een reisdag van ca 200 km naar het plaatje Skoura aan de voet van de Hoge Atlas. De route volgt de rivier de Draa zoals een paar dagen geleden maar dan de andere richting uit. Deze keer blijft de wind wat minder dan de eerste keer en de uitzichten zijn hier door zo veel mooier. We komen door Ouarzazate, de stad met de filmstudio’s en stoppen bij het stuwmeer waar we twee jaar geleden ook hebben gestaan. We zien dat de waterstand lager is dan de vorige keer. Het blijkt dat het sindsdien niet meer genoeg heeft geregend en dat is nu al vier jaar op rij het geval. De dadelpalmen sterven massaal af en zo wordt het bestaan van vele mensen in deze omgeving bedreigd want ook de velden staan steeds langer droog en de gewassen verdorren.

Dinsdag 20 maart 2018

We bezoeken een kasbah, een gefortificeerd huis, waar we een uitgebreide rondleiding krijgen. Hier wordt ons het waterprobleem uitgebreid uitgelegd. Deze kasbah wordt goed onderhouden door de eigenaren die zelf in Saoedie Arabie wonen.

Woensdag 21 maart 2018

Tinerhir net als Skoura ligt aan de voet van de Hoge Atlas. De plaats ligt aan de Thodra-rivier en is de uitvalsbasis voor tochten daar naar toe. De afstand is niet zo groot en onderweg passeren we de Rozen Vallei. Op dit moment is er geen roos te bekennen maar de afgeleiden, de rozewatertjes en zalfjes, worden alom aangeprezen.

Donderdag 22 maart 2018

De 4WD staan weer klaar en we gaan richting de Todra-kloof en wandelen een stuk langs de rivier. In Tamtatouch is het koffiedrinken en een schooltje bezoeken waarna we het asfalt verlaten en de bergen inrijden. Het spoor wordt langzaamaan smaller en ruiger. De weg voert langs een aantal Nomaden nederzettingen, soms in de rotsen gebouwd en vaak in tenten. Volkomen geisoleerd van de rest van de wereld worden hier wat geiten gehouden. Naarmate we hoger komen wordt de weg smaller en is vaak weggespoeld. De auto’s moeten dan door de bedding van de rivier, die hier redelijk breed is, en bezaaid is met rotsen en keien in allerlei afmetingen. Op het hoogste punt aangekomen, de waterscheiding tussen de Thodra en de Dades-rivier, is de vraag hoe hoog zitten we hier? Onze gids zegt 2250 meter, een barometer-hoogtemeter geeft 2450 en de GPS zegt 2550. Volgens de kaart is het hier 2800 meter dus die wint. We gaan nu weer langzaam omlaag en komen weer in bewoond gebied terecht waar heel veel appelbomen staan, de Appelvallei. Ook een fabriek waar ze worden bewerkt is duidelijk aanwezig en is een dissonant in het mooie landschap. Als we langs de Dades rijden zien we hierin veel water stromen in tegenstelling tot de Thodra die bijna droog stond. Na de passage van de kloof, ook wandelend afgelegd, gaat de rivier langzaam naar beneden en de weg licht omhoog tot het punt waar we gaan lunchen in een groot restaurant dat een prachtig uitzicht geeft op de weg die nu steil naar beneden slingert en weer naar rivier nivo gaat. Als we snel daarna in Boumalne aankomen gaat de N10 ons weer snel naar Tinerhir terugbrengen.

Vrijdag 23 maart 2018

Voor de rit naar Merzouga kiezen we voor de zuidelijke route en de plaats Alnif waarbij we lange stukken door ongerepte woestijn rijden. Waar we in Skoura en Tinerhir geplaagd werden door de wind die na zonsopgang langzaam in kracht toenam en in de middag de camper flink deed schudden, is het in Merzouga redelijk rustig. De temperatuur is daar ongeveer 26 graden en we staan direct aan de zandduinen.

Zaterdag 24 maart 2018

Met de 4WD weer de woestijn in, nu om een tocht te maken rond de zandduinen van Erg Chebbi. Deze duinen liggen los in de woestijn en hebben een afmeting van 30 km lang en maximaal 10 km breed. De hoogte is max. 131 meter. Ze zijn het grootste aaneengesloten duingebied van het land. Onderweg zien we de bouw van diverse hotels. Dit jaar komen er maar liefst 15 hotels bij. Verder gaan we op zoek naar fossielen, bezoeken een Nomade-familie voor de thee, eten Berberpizza (een rond brood gevuld met gehakt en in punten warm geserveerd) in een tentenkamp, zien een barietmijn en als laatste worden we getrakteerd op Berber-muziek.

Zondag 25 maart 2018

De helft van de groep gaat 's-morgens op de dromedarissen en in de middag bezoeken we de “tuinen” van het dorp waar we de watervoorziening in werking zien. Het water komt uit de duinen en wordt via kilometerslange leidingen opgevangen en getransporteerd naar de tuinen, waar het wordt verdeeld via goten, en naar het dorp. Het is deze dag zeer heiig en de zon lijkt als hij ondergaat op een zilveren maan.


Vervoer langs de N9 naar Zagora


Kasbah Amridil met links het hotel


De al 4 jaar droge rivier


Doorkijkje in de Kasbah


De gespleten steen in de Rozenvallei


Groene veldjes aan de rivier en het dorp erachter


De ingang van de Thodra kloof


Het dorp Tamtatouche met ook weer de velden aan de rivier


Steeds hoger de bergen in


Nomaden levend in grotten


Bij het hoogste punt en de waterscheiding


De ingang van boven af van de Dadeskloof


Vanuit het restaurant, weer afdalen naar rivierhoogte


Rotsen als de handpalm van een aap


Nomaden in tenten in de woestijn


Merzouga met op de achtergrond de hoogste duin


Uitzicht vanuit de camper langs de zandduinen


Afdrukken van fossielen


De groep op de dromedarissen uitgezwaaid


De waterleiding is voorzien van putten voor het onderhoud


De laatste put en de start van de goot tussen de tuinen


We staan echt aan de rand