zondag 20 juni
Eergisteravond om 23.00 uur vertrokken voor een wandeling van een kleine twee uur. We vinden om half een 's-nachts een mooi kampeerplekje en besluiten daar een dag te blijven. De andere ochtend thee zetten op een nogal onwillige brander. Na deze opnieuw te hebben bijgevuld en schoongemaakt lossen de problemen niet op. Eindeloos gesoebat, in elkaar, uit elkaar niets helpt de benzine wil maar niet vergassen. Gert sleept in de tussentijd wat droog hout en stenen bij elkaar om een kookvuurtje te maken want anders is het niet mogelijk het eten te bereiden. Als we het kampvuur met de benzine aan willen maken valt het op dat deze niet goed ontbrandt. Wat blijkt: ik heb ipv benzine petroleum in de fles gedaan. Problemen met de brander dus opgelost maar nu ook een avond met een heerlijk kampvuurtje. Als de wind aanwakkert en de zon net over de bergen in onze tenten schijnt, blussen we het vuur en bereiden ons voor op de nacht. In de middag hebben we ook nog een wandeling gemaakt naar een berg in de buurt, de Jallevare van 1113 meter hoog. In koud en guur weer zijn we in ongeveer twee uur naar boven gelopen en daarna in een klein uurtje weer naar beneden. Van bovenaf was de reeds afgelegde route mooi te zien en tevens de eerste dag van de toekomstige tocht. Magnifiek zo'n uitzicht. De volgende dag, de dag dat ik dit schrijf weer op pad naar Staloluokta, tevens een lappendorp, afstand ca negen kilometer. Over zeer goed terrein, zelfs de zolen zijn amper nat geworden, bereiken we om drie uur in de middag de hut. Geen mens te bekennen. Heel het dorp in nu onbewoond. Ons idee om in dit lappendorp de 21ste te vieren is daarmee dus van de baan. We besluiten in de hut te blijven voor een paar uur want de regen is wat forser geworden en we kunnen dan gelijkertijd de kleding wassen en ook onszelf reinigen in het bijgelegen meertje. Lekker Spartaans in water van vier graden wassen. brrr... Straks na het avondeten gaan we weer een stuk lopen en zoeken buiten een leuk kampeerplekje. We achten trouwens de kans dat het volgende Samendorp bewoond is zeer klein zodat de midzomernachtsfeesten aan onze neus voorbij zullen gaan.
Bij de hut was een weeghaak aanwezig. Nadat Gert zijn rugzak had opgehangen die 19 kg bleek te wegen hielp hij mij en constateerde direct met 'watje' dat de mijne maar veertien kg woog. Na de zak op een normale manier te hebben opgehangen bleek deze vier en twintig kilo te wegen. Waar het verschil precies in zit zijn we nog niet helemaal achter hoewel het cracker-beleg al minstens een kilo zwaar is.
Het voornemen om na het avondeten te vertrekken laten we maar varen want het regent aan een stuk door. De afspraak is te vertrekken als het droog wordt. Dat gebeurt rond middernacht en we pakken alles in en zijn om 1.00 uur weer op pad. De bewolking hangt laag door de verdampende nattigheid en na korte tijd lopen we al in de mist. Doordat alles zeer nat is en je constant met je benen door de begroeiing loopt, zijn de pijpen van de broek binnen de kortste keren kletsnat. En dan heb ik nog het geluk als tweede te lopen want Gert loopt al een hoop druppels van de plantjes af. Het pad loopt om een heuvel heen een beetje evenwijdig aan de kustlijn van het meer. Wel moeten we diverse kammen over waardoor het traject veel daalt en stijgt. er zitten enkele zeer venijnige klimmetjes bij. Het licht blijft en de mist blijft, dus is er niets te zien. Na ca anderhalf uur kiezen we een mooi plekje uit voor de tent, bovenop een kam, dus droog maar in de mist. Afwachten wat de nieuwe dag ons voor uitzicht zal bieden.
Rendieren onderweg
Een onherbergzaam landschap
Een onherbergzaam landschap
Een onherbergzaam landschap
Een onherbergzaam landschap
Een onherbergzaam landschap
Lopen
Koffiezetten
Koffiezetten