Turkije zomer 2019
Naar Istanboel
Donderdag 3 oktober 2019
Een reisdag die ons naar de Zwarte zee brengt. Bij de plaats Akcakoca staan we op een echte Turkse camping waar het vrachtverkeer de hele dag langsraast. De eigenaar is dolblij met ons en niets is hem teveel om het ons naar de zin te maken.
Vrijdag 4 oktober 2019
Weer op tijd weg voor een reis van ruim 300 km door Istanboel naar een camping bij Selimpassa 60 km vanaf Istanboel. We kunnen Istanboel passeren zonder oponthoud in tegenstelling tot andere reisgenoten die hier een uur in de file staan.
Zaterdag 5 oktober 2019
Bezoek aan Istanboel. Om 7.30 uur vertrekt de bus vanaf de camping. Als eerste bezoeken we de Blauwe Moskee (bouw 1609-1616) die zijn naam dankt aan de blauwe tegeltjes die er zijn aangebracht in het interieur. Verder is de hele moskee voorzien van steigers zodat de koepel onzichtbaar en het grootste gedeelte van de moskee niet bereikbaar. Ook een van de zes minaretten is niet compleet. Hij staat ook in de steigers en de spits ontbreekt.
Vervolgens naar de resten van het Hypodrome, het plein waar vroeger de paardenraces gehouden werden. Hier een paar obilisken, een uit Egypte, een met slangenmotief en een gemetselde. Deze stonden in het middelste deel van de racebaan
Dan naar de Haya Sofia een van de grootste kerken van de wereld, gebouwd als kerk 1400 jaar geleden, omgevormd tot moskee rond 1500 en door Ataturk veranderd in een museum (1934) want hij vond dat geen van de religies recht had het alleenrecht te claimen.
Het volgende item was de ondergrondse systernen, een opslag van water om te voorzien in tijden van nood. Voor de bouw werden materialen gebruikt uit de resten van de oude tempels en gebouwen. Vandaar een mengeling van diverse bouwkundige elementen want niemand zou ze ooit zien.
Als laatste deze dag het Topkapi paleis, een organisch gegroeide reeks bouwsels die de pracht en praal moesten verbeelden van de opeenvolgende sultans. Het paleis is nu toegankelijk als museum.
Al deze bezienswaardiheden liggen op loopafstand van elkaar.
Zondag 6 oktober 2019
Een dag verdiende rust.
Maandag 7 oktober 2019
Opnieuw naar Istanboel maar nu om diverse zaken verspreid over een gedeelte van de stad te bekijken. Een gedeelte omdat Istanboel 15 miljoen inwoners telt en zo groot is als de provincie Gelderland. Om de oude stad heeft een muur gestaan waar nog grote delen van bewaard zijn, genoeg om er langs te wandelen en te eindigen in het Chora museum, een oud kerkje uit de 11de eeuw met fraaie Byzantijnse mozaïeken en fresco's.
Vandaar naar de traditionele wijk Eyüp met een koninklijke moskee en een mausoleum ter ere van een van de vaandeldragers van de profeet Mohammed, dus een bedevaartsplaats voor moslims vanover de hele wereld.
Ook het Patriarchaat van de Orthodoxe kerk staat op het programma.
Als laatste de Egyptische kruidenmarkt en een boottocht op de Bosporus langs allerlei optrekjes voor steenrijke Turken aan de Aziatisch kant.
De zwarte zee, blauwer dan blauw. De zee dank zijn naam aan een paar zwarte stranden (dus niet hier)
Over de tweede brug van Istanboel met een vrije doorvaarthoogte van 64 meter
In de blauwe moskee waar de grote kolom in het midden de koepel draagt en de andere slanke kolommen staan voor de restauratie
Een deel van de blauwe tegeltjes waar de moskee zijn naam aan ontleent
De Egyptische obelisk
De slangen obelisk
Het onderste stuk van de gemetselde obelisk
De gemetselde obelisk, die nu ook begint op 3 meter beneden het huidige maaiveld door het in de eeuwen opgehoogde plein
De fontein (zonder waterstralen maar met vier kranen)
De Haya Sofia waar de steunberen duidelijk zijn te zien, iets rechts van het midden
Dit zijn de steunberen die tegen de halve koepel aanstaan
De koepel van binnen (55 meter hoog een 51-54 meter breed) met links de stelling voor de continue restauratie
Christelijk afbeeldingen in de kerk/moskee
De moslim afbeeldingen in de kerk/moskee, na de wijziging zijn de christelijke symbolen niet verborgen of vernield
De Cisternen die ook worden gerestaureerd
De Byzantijnse kerk binnen de muren van het Topkapipaleis
De entree van het eerste hof van vier
De fraaie Topkapi dolk
De audientiezaal
De ingang naar het derde hof
De oude muur om het oude Constantinopel (doorsneden ivm het verkeer)
Langs de oude muur
Op straat in Istanboel
In de islamitische wijk Eyüp
Oude begraafplaats in de wijk Eyüp
De gietijzeren kerk gebouwd in een (1) maand, de onderdelen waren vervaardigd in Oostenrijk
Het rijke interieur van de gietijzeren kerk
Het interieur van de orthodoxe patriarchale kerk
De Bosporus
De Galatabrug over de Gouden Hoorn in twee verdiepingen
In het restaurant op de benedenverdieping van de Galatabrug
Vanaf de bovenste verdieping wordt gevist
De Egyptische bazar of de kruidenbazar
Overweldigende kleuren
De eerste brug over de Bosporus tijdens de boottocht
Dinsdag 8 oktober 2019
De voorziene reis naar het Griekse Alexandropoulis is een dag uitgesteld wegens problemen op de camping wegens noodweer en het sluiten hiervan.
Woensdag 9 oktober 2019
Een reis van ca 250 km naar Alexandropoulis inGriekenland waar we toch nog op de camping terecht konden.
Wat is ons opgevallen in Turkije?
Het land Turkije voor zover we dat hebben gezien heeft een variatie aan landschappen die zijn weerga niet kent, vooral in aanmerking genomen wat betreft de afmetingen.
De mensen die we hebben ontmoet zijn doorgaans heel vriendelijk en behulpzaam, voor je het weet zit je al aan de thee.
Het eten is afhankelijk van de streek waar je zit maar over het algemeen voortreffelijk van kwaliteit.
In het verkeer is het een andere zaak, verkeersborden met snelheidsbeperkingen staan hier alleen voor de aankleding van de weg, niemand stoort zich er aan. Alleen de stoplichten hebben nog een beetje zeggingskracht maar pas op het laatste moment. Voorsorteren is een woord dat hier je niet in het vocabulair tegenkomt. Bij afslaan is het zeer gebruikelijk de uitvoegstrook pas op het laatste moment te gebruiken en deze zelfs van de tweede baan nog op te rijden voordat de strook ophoudt. Rechts passeren op de vluchtstrook is ook heel normaal, vooral als er een file staat. Er staan langs de weg regelmatig borden die er uitzien als een politieauto zelfs met zwaailicht maar die staan net als de snelheidsborden alleen als decoratie. Die zwaailichten zijn meestal twee om en om knipperende rood en blauw licht en worden door allerlei auto’s gebruikt.
Je hebt hier Polis en Jandarma, het verschil is ons niet geheel duidelijk geworden maar de polis houdt de wegcontroles, die regelmatig worden gehouden.
De weg wordt dan met pillonnen versmald en dat heet dan trafic control. Wij mochten altijd doorrijden en er werd vriendelijk naar ons gezwaaid.
Een keer werd de bus waarin we zaten aangehouden door politie en militairen met geweren en werd er alleen maar gevraagd of er in de bus werd gerookt. Nee dus, en we mochten weer verder.
De campings zijn heel verschillend, een aantal hebben nog steeds een achterstand door het wegvallen van de West Europeanen gedurende een aantal jaren, een aantal campings aan de kust en op de toeristische plaatsen zijn redelijk in orde. Warm water is niet altijd voor handen dus regelmatig koud douchen.
De ontvangst op de campings was altijd heel hartelijk want men is zeer blij weer Europeanen te zien