vrijdag 25 juni
Zes uur opstaan en om zeven uur vertrekken.
In ieder geval is het droog. Door een bosachtige omgeving met alleen maar berken lopen we in vlot tempo naar de volgende hut de Akkastugorna. We kruizen hierbij de Vuojatatno die op dit punt zijn grootste omvang heeft. Wat een geweld en een hoeveelheid water daar afkomt is bijna niet aan te geven.
Om elf uur bereiken we de hut die leeg is maar er zijn wel sporen van mensen te vinden, we zien melk, appels, knoflook en nog meer van dat lekkers. Als we verder kijken lijkt het alsof er een vrouwspersoon betreft, wat later blijkt te kloppen want als we de twee km naar de bootsteiger verder wandelen komen we haar tegen en maken in het zweeds engels een praatje met haar, waarbij een aantal vragen die bij ons zijn gerezen worden opgelost.
Het midzomernachtsfeest wordt in Zweden niet op 21 juni gevierd maar op de vrijdag erna. Dan kunnen ze zaterdag doorzuipen en zondag de roes uitslapen.
Het is de eerste dag dat de Akkastugan is bemand en de boot komt om 14.00 uur en vaart vandaag voor de eerste keer dit seizoen.
Dat is natuurlijk een grote meevaller en we kunnen nu op ons dooie gemak de rest van de route afleggen.
Het weer was bij de start van deze dag nog steeds als de dag ervoor. Gaandeweg de ochtend begint er echter iets te veranderen en wordt de hemel lichter. De wolken rond de Akka schuiven ook langzaam naar boven en als we zitten te wachten bij de bootsteiger, komt soms een van de toppen van de Akka in zicht.
Tijdens de boottocht naar Ritsem waar wij de enige passagiers zijn begint de zon te schijnen en als we na een uur wachten in de bus stappen, toont de Akka zich in volle glorie in een bijna strak blauwe lucht.
Onderweg
Even pause
De gezwollen rivier
De brug in de verte
De brug en de rivier
Over de brug
Vanaf de brug
Stroomafwaarts van de brug
Het Akka-massief
Naar de pont
Op de pont
Gert neemt afscheid
De Aka vanaf de andere kant
Zomaar een foto
Afscheid van de bergen